گوشه چشم شما خانه اي آباد كند

        گل خنده به لبت سوته دلي شاد كند

گر چه بارم ز گراني گنه سنگين است

        نيست باكم كه مرا محكمه عشق تو آزاد كند

طرفه ام وقت سحر با من دلداده نبود

        جان به جان آمده و هجر تو فرياد كند

غم  شيرين كه دل عاشق ما مي گفتش

        درد دل بود كه با تيشه فرهاد كند

يا رب اين گمشده راهرو كويت را

        سببي ساز كه تا لطف تو را ياد كند

مكتب عشق تو را هر كه كه شاگردي كرد

        حكمتش را سخن عشق تو استاد كند

چشم دل باز و به مهميز بكش گوش كه يار

        گوشه چشم بر آن ديده كه افتاد كند

وقت ديدار تو ياراي سخن نيست مرا

        آتش عشق تو خاكستر بر باد كند

شاهدا! نيست غمت گوشه عزلت بنشين

        تير چشمش هدف آن لاله كه اِستاد كند